Z wysokiego pola

Z wysokiego pola, z rajskiego podwórza

Zakochał się Jasio w Maniusi jak róża.

Gdy się Mani matka o tym dowiedziała,

Poszła do murarzy, murować kazała.

 

Murarze, murarze, prośbę do was wnoszę:

Wymurujcie wy mi, o co ja was proszę.

Murarze, murarze prośbę wysłuchali,

Nadobnej Maniusi więzień zbudowali.

 

A gdy usłyszała pierwszy dzwonek z wieży -

- Puśćcie mnie matusiu, Jasio chory leży!

A gdy usłyszała drugi dzwonek z wieży -

- Puśćcie mnie matusiu, Jasio w trumnie leży!

 

A gdy usłyszała trzeci dzwonek z wieży -

- Puśćcie mnie matusiu, Jasio w grobie leży!

Ta niedobra matka puścić ją nie chciała,

Maniusia w więzieniu trzy razy zemdlała.

 

Jasia pochowali na środku cmentarza,

A Maniusię jego zaraz koło niego.

Na Jasiowym grobie wyrosła lelija,

Na Maniusi grobie śliczna konwalija.

 

Gdy się Mani matka o tym dowiedziała,

Wzięła ostry sierpek, kwiaty pościnała.

A gdy je ścinała krew się strugą lała -

Jakie serce miała, że nie zapłakała!