Dumka na dwa serca



Mój sokole chmurnooki

Pytaj o mnie gór wysokich

Pytaj o mnie lasów mądrych

I uwolnij mnie


Mój sokole, mój przejrzysty

Pytaj o mnie nurtów bystrych

Pytaj o mnie kwiatów polnych

I uwolnij mnie, mój miły...


Jak mam pytać gwiazd w niebiosach ?

Są zazdrosne o Twój posag:

O miłości cztery skrzynie

I o dobroć Twą

Mój miły...


Jak mam pytać innych kobiet ?

Serce me odkryją w Tobie

I choć wiedzą, nie powiedzą

Nie odnajdę Cię


Mój sokole gromowładny

Pytaj o mnie stepów sławnych

Pytaj tych burzanów wonnych

I uwolnij mnie


Przez kurhany spopielałe

Przez chutory w ogniu całe

Snu już nie znam, step odmierzam

By odnaleźć Cię

Mój miły...


Jakże pytać mam księżyca ?

On się kocha w Twych źrenicach

Słońce zgoni, step zasłoni

Nie odnajdę Cię

Mój miły...


Jakże pytać mam Kozaka ?

Co na miłość chorą zapadł

On by z żalu świat podpalił

Gdyby stracił Cię...

Mnie...


Jakże pytać mam księżyca ?

On się kocha w Twych źrenicach

Słońce zgoni, step zasłoni

Nie odnajdziesz mnie


My wpatrzeni, zasłuchani

Tak współcześni aż do granic

W ciemnym kinie, po kryjomu

Ocieramy łzę